در 1977 پیک فلوید، با سرپرستی بیسیست و ترانه‌سرای اصلی گروه، راجر واترز، شروع به ساخت و ضبط آلبومی کرد که تا به آن روز سیاسی‌ترین و پرخاشگرایانه‌ترین رویکردها را همراه داشت: "حیوانات". اگرچه این آلبوم در رویکردِ انسان‌شناختی خود در توضیحِ وقایعِ سیاسی شبیهِ اثرِ استعاری / سیاسیِ جرج ارول، یعنی قلعه‌ی حیوانات است؛ اما از جهاتِ دیگر، کاملا متفاوت می‌نماید. ارول درگیر اتفاقات انقلاب 1917 روسیه بود، در حالی که واترز تفسیری از جامعه‌ی خود، و سرمایه‌داری هارِ آن ارائه می‌کرد. فیل رز در کتابش با عنوان "چه کسی پینک است؟"، خلاصه‌ای مارکسیستی از آنچه محتوای آلبوم می‌تواند بر آن دلالت کند –چه در ترانه و چه موسیقی- ارائه می‌دهد: "حیوانات نقدی است بر سیستم اقتصاد سرمایه‌داری. واترز شناختش از روبنا را دستاویز قرار داده، تا همچون مارکس توده‌ها را از ظلم و استثمارِ موجود آگاه کند. (Rose, 60)در میان تمام این آشفتگی‌ها، ناگهان وضعیتِ سیاسی و اقتصادی انگلستان بزرگترین دغدغه‌ی واترز شد. این دغدغه در هنر او متجلی است. اگرچه واترز در حیوانات، تلاشِ آگاهانه‌ای در نقد سرمایه‌داری قرن 21 کرد، و عملا اتهام سنگینی بر پایه‌ی اقتصاد و اجزایی که آن را حمایت می‌کردند زد؛ سهل‌انگارانه از موذی‌ترین قیمِ آن اساس، یعنی ایدئولوژی فرهنگی حمایت کرد.