نهست چیست؟ نابهنگامی است؛ میل به نابهنگامی.
نهست نقطه‌ی تلاقی تاریخ و تخیل است. کوششی برای شرکت در جامعه‌ی ناممکن آینده به مدد تغییر دادنِ گذشته، به مدد لق کردن تکیه‌گاه کلمات. نهست این استراتژی معاصر کردن را در “فاسد” کردن امر معاصر می‌یابد: در ناساز بودن، در میل به نابهنگامی، همیشه نابهنگامی. نهست پروژه‌ی بازگرداندن نام‌ها و مفاهیم است به معادل‌های فراموش‌شده‌شان. جستجوی مسئولیت ما در قبال کلمات و یافتن راهی برای بازپس‌گیری واژه‌های مصادره‌شده: ستیز علیه صنعت حافظه‌ی رسمی.
